sep 05 2008
We hebben golf!
We hebben vandaag onze laatste vliegdag. We kunnen nu al terugblikken op een prachtige vluchten. Maar toch, als je weer twee dagen aan de grond hebt gestaan, wil je toch weer graag de lucht in nu je toch in de bergen bent.
Opbouwen
We waren vroeg uit de veren en na een goed ontbijt gaan we naar de aanhanger. Om 9:00 strak staan het zweefvliegtuig weer helemaal op te bouwen. De kap krijgt een extra poetsbuurt, zodat het filmen weer perfect gaat. De kist staat weer op plek 1 van de startrij. We zijn er klaar voor. Wat gaat het weer worden vandaag?
Briefing
De afgelopen dagen hadden we gekscherend alleen maar op de ‘sunset’ (hoe laat moet je geland zijn) zitten letten. Vandaag is het anders. We letten op de wind richting en sterkte om te kijken of er vandaag “golf” gevlogen kan worden. Als we de windsterkte horen, van meer dan 60km/h, dan weten we het. Er is grote kans om golf te vliegen. Als we buiten op het veld zijn, bemerken we twee vervelende punten:
– Er is nog geen Breeze uit het zuiden. We zouden toch behoorlijk wat wind krijgen?
– Er is behoorlijke afscherming, waardoor er nauwelijk instraling is voor thermiek.
Toch maar starten
Na 2 uur wachten oner de vleugel en allerlei lenties (golfwolken) bekeken te hebben, besluiten we toch maar te starten. We laten ons afzetten bij de grote Ceuze. De wind komt van alle kanten en Rene stuurt de kist langs de helling. met Meer dan 2m/s stijgen we langs de helling. We moeten wel meerdere malen langs de helling. Soms win je hoogte, de volgende steek verlies je het net zo hard. Uiteindelijk komen we boven de kam van de berg uit. We besluiten om eerst maar naar Tete de Clappe te gaan. We krijgen hier stevig stijgen naar 2300m. Nu kijken of we de de golf op kunnen pakken bij Pic de Bure.
Door de rotor heen
Voor de niet-zweefvliegers, die dit verhaal lezen. “Golf” ontstaat door harde wind die over de bergen heen gaat. Er ontstaat een golfpatroon over de diverse bergen, die achter elkaar liggen. Een bijkomend verschijnsel: je hebt ook rotor wolken. Kleine wolken, die als een rotor ronddraaien in het golfpatroon. Om in de golf te komen, moet je de rotor door….. Rene zegt dan: Je krijgt het niet voor niets. je mooet eerst door het dalen heen. Dit merken we aan de voorkant van de Pic. Met soms meer dan 10m/s zakken (uitgelezen uit de logfile) !! De vario meter kan het even niet bijhouden en staat gekrult in de hoek. Op de foto is te zien: 150km/h vliegen en 5m/s zakken.
Een hele belevenis om zo door een rotor heen te vliegen. We besluiten snel weg te gaan en terug te gaan naar Tete de Clappe.
Voor de eerste keer
Terug gekomen bij Tete de Clappe gaan we eerst weer hoogte pakken bij de helling. We blijven nu aan de achterzijde van de Pic. Aan de voorzijde hebben we even niks te zoeken, weten we nu uit ervaring. Vanaf 2800m hoogte wordt de lucht minder turbulent en begint het harder te waaien. Zo’n 60km/h tegenwind. langzaam scannen we de lucht af waar het meeste constante stijgen zit. Een aantal keren moeten we een 360 graden bocht vliegen om weer aan te sluiten bij de golf. Wat een belevenis. We staan praktisch stil in de lucht. De windsterkte is opgelopen naar zo’n 80km/h en we vliegen ook 80km/h. Naar buiten kijkend, merk je dat je op dezelfde plek in het dal blijft.
De golf is nog niet zo krachtig en het wolkendek belemmeren ons verder te stijgen. We besluiten verder te gaan en ons geluk te beproeven.
Nog één keer het Parcour
Ja, vandaag kan het nog. Eén keer langs het parcour vliegen. Het wolkendek is stevig, maar de wind zal voor stijgen zorgen. Waar vet stijgen is, is ook vet dalen. We hebben soms 8m/s stijgen, blijkt later uit de logfile. Het is wel hard werken aan de helling. Rene geniet er enorm van!
Nog een keer: golf
Na nog eens langs de helling te hebben gevlogen, stuurt Rene de Duodiscus nog eens richting de Tete de Clappe. Een mooie steek langs Lac de Serre Poncon. Een laatste aanblik. Bij Tete de Clappe krijg ik de stik aangereikt. “En nu jij de golf oppikken”, luid de opdracht. Beginnend met helling vliegen. Na 3000m tast ik het gebied af en ja. De golf heb ik weer gevonden. Dit keer hebben we geluk. Er is geen wolkendek, dus we kunnen even naar boven steken.
We komen tot een hoogte van zo’n 4700m. Het is heerlijk om zo je laatste vliegdag af te sluiten!
