Thermiekfabriek

Dit is mijn 5e jaar dat ik in de bergen vlieg. Eerst met de SZT op “vakantie” in Gap-tallard, om te proeven wat bergvliegen is. Daarna met vliegmaat Rene de andere jaren invulling gegeven. Eerst gingen we alleen met de Duodiscus, maar nu gaat ook een tweede kist mee. De ventus 2Ct!
Dan komt de vraag: “Ben je er klaar voor…”?
Vorig jaar had ik al een vlucht op de Duo gemaakt, waarbij ik 95% van de vlucht zelf invulling moest geven. Dan weet je hoe dat voelt. Ik had me er al op voorbereid, door nog een extra ventus vlucht te maken en een aantal checks te doen.

Gisteren had ik weer een Duo vlucht waar ik het grootste gedeelte voor mijn rekening moest nemen. De “mindsetting” was er dus. Laat maar komen, die solo vlucht.

Voorbereiding

Vandaag is de Ventus “mijn kistje”… Zo voelt dat. Alles gereed maken: poetsen, accu’s erin, parachute erin, instrumenten instellen, proef zitten, A inspectie. De rij van kisten is beduidend langer dan gisteren en dat is niet gunstig voor mij. Rene start vandaag met Uwe in de Duo, maar die staat voor aan in de rij van tweezitters. We kunnen dus niet samen optrekken. All on my own….

Start

De eerste kisten in de rij werden 10 km verder op afgezet, tegen de helling bij Aspres. Later op de dag werd mtgne d’Anjour (foto links) gekozen. Ik had de eer om de eerste piloot te zijn om het te proberen…. De sleep gaat goed. De wind staat goed op de helling. Eerst wat achtjes draaien. Daarna thermiek cirkelen boven de kam. Als ik genoeg hoogte heb durf ik af te vliegen. Op naar de Malaup, via de Crete des Selles.

Het debacle van de Malaup

Achter de Crete des Selles zakt het als een baksteen. Gas erop en naar de Tete de Boursier, die voor de Maloup ligt. Dit is een huisberg van Gap-Tallard, waar je wel bij afgezet wordt. Dan wel boven de kam… Ik kom op kam hoogte aan en moet maar zien of die het doet. Het zakken en het stijgen volgen zich keer op keer op. Niet effectief. Rustig blijven is het advies! Ik heb Gap-Tallard in de Cambrigde gezet, zodat ik altijd terug kan vliegen.Om een lang verhaal kort te maken…: Het kost me veel tijd en geduld om hoogte te winnen…. Het lukt me om op 2400m te komen en durf de oversteek te maken naar Mtgne de Jouere.

Vogels – de aanwijzers

Bij de Mtgne de Jouere doet de helling het goed. Ik vlieg hem even af waar het meeste stijgen zit. Bij een 3m bel ga ik draaien. Ik zit ruim boven de kam. De vogels, ik denk dat het buizerds zijn, vliegen mee. Of vlieg ik met hen mee…. Ik bereik zo’n 2600m en ga naar de Tete de Grosse.

Tete de Grosse

Ondertussen nog een goede bel gevonden, voordat ik bij Tete de Grosse aankom. Bij het bergvliegen is het belangrijk dat je de bergnamen uit je hoofd leert. Bepaalde bergen herken, door bepaalde typering. De Tete de Grosse is herkenbaar aan het meertje op de berg, dat als drinkwater voor de dieren dient. Een hele geruststelling, als je de bergen zo kunt herkennen.

Op naar het Parcour

Het is gek. Toen met de SZT mee ging naar GAP was het parcour voor ervaren en snelle vliegers. Daar hebben “vlakke land vliegers” niks te zoeken. Ik ben nu 5 jaar verder en ik vlieg naar het parcour. Niet voor de eerste keer. Elk jaar, na het SZT kamp, ben ik met vliegmaat Rene naar het parcour gevlogen. Zo heb ik de pracht en de gevaren onderwezen gekregen.

Dormilouse

Ik vlieg naar de Domilouse, die onderdeel uit maakt van het parcour. Onderweg pak ik toch een bel mee en win 200m. Dat geeft rust bij het aanvliegen. Ik kom op kam hoogte aan en de helling doet het goed. het is redelijk druk, want het is een prachtige dag. Niet zo druk als op Zandvoort, maar toch. De FLARM , een alarmerings- apparaat voor botsing gevaar, gaat regelmatig af.

Pic de Morgon

Nu komt de Pic de Morgon (rechts). Ik vindt deze berg prachtig vanwege zijn prachtige rode gloed in de rosten. Maar ook het uitzicht over het Lac de Serres Poncon (links). Ik krijg een prachtige bel van 3 a 4 m/s op de kop van deze berg. heerlijk uitdraaien en hoogte winnen. Dan durven we naar de overkant. Op naar e Mt Gauillaume.

Mont Guillaume

Deze berg heeft de afgelopen jaren onze meerdere malen prachtig stijgen gegeven, om voldoende hoogte te vinden voor de terugreis naar Gap-Tallard of Serres. Dit keer mag ik heb hem “solo” mee pikken. bij aankomst, 45 graden openen naar de berg, en kijken waar het stijgen zit. Ja hoor, hij doet het goed. Heerlijk achtjes draaien en de helling afschrapen. Ik heb nu een paar uur gevlogen en vindt het mooi om aan de terugreis te beginnen. Het is 5 uur in de middag.

Les Parias

Zuinig terug vliegen via de berg Les Parias. De helling doet het beperkt, totdat ik bij een kommetje kom. Daar weer een heerlijk bel van 3 m/s. Als je zo een paar uurtjes alleen je ding koet doen, gaat het thermiek vliegen ook steeds beter. Die sterke bellen vlieg ik met 120km/uur. Dan ligt de kist wat stabieler en de bellen zijn toch vaak krap. Stijl draaien dus. Nu hoogte zat. Vliegveld Serres staat weer in de boord computer. het antwoord is geruststellend: 1000m boven glijpad. Niet rijk rekenen, maar het staat toch leuk.

Mtgne de Charance

na een kleine steek kom ik bij Mtgne de Charance. De bel geeft 2m/s stabiel stijgen. Als ik link uit de cockpit kijk, zie ik 3 kleine lenticularis achtige wolken. Zou het me lukken om op mijn solo vlucht ook golf te pakken. Ik draai wel uit, maar er komt geen golf. Dat zou te mooi zijn….

Lokaal oefenen

Vliegend uit de richting van Gap-tallard, kun je het veld van Serres vinden ‘als je het water volgt’. Er liggen beekjes/stroompjes naar Serres. Ik heb drie uur gevlogen en ben blij dat ik veilig bij mijn veld ben terug gekomen. Ik ben niet erg moe, dus besluit nog wat lokaal te oefenen. Heerlijk om nu uit te proberen wat er wel of niet werkt. Even naar de Mtgne dÁujour terug, daarna naar de (mtgne de st geris) “badkuip” zoals de Duisters deze berg noemen. Daarna een doorsteek naar ‘de Cabre’. Halverwege keer ik terug, omdat i het niet aandurf. Eerst weer hoogte pakken en een tweede poging. ja hoor, we halen het en fladderen hier ook even rond. Daarna terugg en de vlucht afronden.

Klote landing

Boven het veld vlieg ik nog een keer over om te zien hoe de windzak er bij staat. Ook even de cambridge (vluchtcomputer) uitlezen wat de windrichting en sterkte is. 30km wind, betekend 15km bij de advies landingssnelheid erbij. Met 120 km dus landen. De landing gaat goed, tot het moment dat ik loop te klooien met de kleppen stand op final. Ik maak hierdoor een 2e landing…. Afblijven van die kleppen, als ze goed staan!

Blijdschap

Je kunt je wel voorstellen dat ik erg blij ben met deze mijlpaal. In 2006 begonnen met zweefvliegen en nu solo in de bergen. Door geconcentreerd en goed voorbereid met mijn passie bezig te zijn heb ik dit kunnen bereiken. I’m happy man!

De vlucht..

De vlucht staat ter lering en vermaak op de OLC. Ik schrijf vlucht nr 45 in mijn logboek. De 195km, in 4 uur, is meer dan dat ik ook in Nederland overland heb gevlogen…. ik heb wel meer in Duitsland gevlogen (360km), maar toch voelt dat raar… heb ik nu meer ervaring met bergvliegen, dan met vlakke land overland vliegen. Dat is een mooie uitdaging voor 2012!

Het verhaal van dag komt nog wel. Eerst maar wat foto’s voor de website volgers…

kisten opbouwen

Een mooi gezicht om beide kisten met het papegaaien logo op de strip te zien. In de achtergrond de hangaar van Serres.

Serres laag

De start is moeizaam. Zijn we te vroeg gestart? De helling doet het niet goed. We moeten twee keer de motor starten en zitten dus ook even laag bij het veld. Gelukkig, de andere hebben het ook… We gaan later thermisch omhoog…

Janus volgen

We zijn vandaag mee met Kai Lindenberg, een ervaren grand prix (wedstrijd) vlieger. we hopen zo weer wat meer te leren van het bergvliegen. Vandaar krijgen we les in ‘rotor’ vliegen. Je moet de rotor wolk door , voordat je in de golf komt. Dat gaat soms behoorlijk turbulent er aan toe. Vandaag gaat de drinkzak door de hele kist heen. Als dat met de drinkzak kan, kan het ook met je maag. Riemen vast!

In de wolken

Bij Pic de Bure, een van de grote bergen rondom Serres, staat vaak golf. Als we aanvliegen ligt de berg prachtig in de wolken.

Boven de wolken

Het uitzicht wordt prachtig als je boven de wolken mag vliegen.

Meer dan 5m/s stijgen

Als “vlakke land vlieger” heb je vaak 1 tot 3 m/s stijgen. Dan is het heerlijk dat je meer dan 5 m/s mag ervaren. Dit keer was het ook bijzonder om dat in de golf te doen. De lucht wordt laminair (rustig) en het stijgen is rustig. Vaak maar 1 tot 2 m/s stijgen… Niet alle dagen dus 5m/s !!

Langs de Ecrins

Het is weer prachtig in het natuurgebied van de Ecrins. Aan de helling.

Onze vlucht

Onze vlucht staat ook op de OLC.

Vandaag een belevenis met de aanhanger gehad, richting Serres.

In zuid Duitsland werden we door snelweg-politie aan de kant gezet. We hadden een inhaalverbod voor voertuigen met een aanhanger over het hoofd gezien. Direct 90 euro aftikken en toegeven. Niet toegeven betekend direct 180 euro betalen. Geen moeilijke beslissing.Kan gebeuren…..

Lessons learned

Belangrijker was de les die er na kwam. Mijn vliegmaat heeft rijbewijs B. Hiermee mag je een zweefvlieg aanhanger trekken, mits de aanhanger lichter weegt dan het trekkende voertuig. Dit had ik net opgezocht op het internet, voor mogelijke aanschaf van een caravan waarbij je een B rijbewijs hebt. Echter, een bijkomende regel is (volgens de Duitse Politie ambtenaar) dat de combinatie niet zwaarder dan 3.5t mag zijn…..
Ze kijken dan niet naar wat er in de bus en aanhanger ligt, maar wat er op de papieren staat. Max. belading dus. Door een bus met max. 2700kg belading kwamen we met de aanhanger, 50kg over het maximum van 3.5t. Gelukkig geen consequenties, omdat ik op de eerste regel attendeerde. De andere, met een BE rijbewijs, heeft de reis voortgezet…

Snel weg wezen hier…..

Serres, waar ik over een paar weken naar toe ga, heeft in Mei een verharde baan gekregen.

Zeker voor het slepen een goede aanwinst. Je komt eerder los.

Ik kom net terug van vakantie en lees op internet dat op maandag 25 juli mijn zweefvliegclub SZT failliet is verklaard. Het komt niet als een verrassing, het “hing in de lucht” zullen we maar zeggen, maar het doet er niet minder zeer om. Het doet zeer omdat er door zo’n feit ook een deel van de prachtige contacten verloren gaat. “Het veld” is een ontmoetingsplaats voor mensen met passie voor zweefvliegen….

Mijn keuze voor de SZT

In 2006 heb ik bewust voor de SZT gekozen. Er kon daar “door de weeks” (DBO) gevlogen worden. Ik wilde heel bewust alleen door de weeks vliegen, zodat ik tijd voor het gezin in het weekend had. Bij andere clubs in de regio was dat toen der tijd niet mogelijke. De keuze was dus eenvoudig.

Versnelde opleiding

Met de versnelde opleiding, een product van de SZT, heb ik in 2 jaar mijn brevet mogen behalen. Mijn eerste vluchten op de Dimona heb ik gemaakt met instructeur Kees Hordijk. In setjes van zo’n 40 minuten maak je kennis met de eerste beginselen van het vliegen. Daarna overlessen naar de ASK21. Later ben ik solo gekomen bij instructeur Hans Groeneveld. Zo’n dag vergeet je nooit meer.

Avondvliegen

In de zomermaanden kon er op de woensdagavond en vrijdagavond gevlogen worden. Ik heb hier goed gebruik van gemaakt. Ideaal om bij rustig weer je start en landing te oefenen. Maar ook leuk om eens een passagiersstart te maken, met iemand die niet tegen turbulente lucht kan…. Zelf moet ik terug denken aan een prachtige vlucht van 2.5 uur waarbij ik mocht ervaren dat je ’s avond heerlijk kunt doorvliegen…. Dank aan Aemelie en Yvette voor het leiden van deze avonden.

Bergvliegen in GAP-Tallard

Voordat ik mijn brevet heb behaalt, ben ik mee geweest met de SZT naar GAP-Tallard. Voor mij “een vakantie” met vliegen. Ik heb hier geweldig leuke instructie mogen ontvangen van Goos Hageman en Wibro den Hollander. Heel bewust had ik een aantal les start genomen op de DG505 op Terlet. In GAP heb ik bijna alle vluchten op de DG505 aldaar gevlogen. Daar heb ik steil leren draaien en “op tijd beslissingen nemen”. Ook de voorbereiding was leuk. Powerpoint presentaties maken, samen met Yvette, om de deelnemers te informeren. Dit was toch wel een van mijn hoogte punten in de mijn SZT periode.

In GAP was de DG505 (nog meer) mijn kist geworden. “Thuis” gekomen, op Terlet, mijn AUB (aanvraag uitbreiding bevoegdheid) aangevraagd voor het solo vliegen met de DG505. In totaal heb ik 105 uur op de DG505 gevlogen bij de SZT.

Overland vliegen

In 2009 wilde ik overland leren vliegen. Het overland vliegen werd door Kees Hordijk begeleid, maar was stil komen te liggen door zijn vertrek. Ik heb voorgesteld het programma weer leven in te blazen. Die winterperiode heb ik het “gehele internet” (naar mijn gevoel) afgezocht naar naar materiaal over overland vliegen. Met goedkeuring van Goos hebben we 5 instructeurs bereid gevonden om 10 deelnemers te coachen. In 2009 heb ik mijn eerste 50km solo overland vlucht gemaakt.

Op de foto: Geland op Salland….

Ik moet mijn teleurstelling uitspreken over het feit dat in 2011 er een instructeur tussen geplaatst moest worden. Ik mocht het schijnbaar niet organiseren. Door diverse omstandigheden heeft dat jaar praktisch niemand (als leerling) overland gevlogen….

TMG vliegen

Ook het TMG vliegen heb ik als zeer prettig ervaren, als aanvulling op het zweefvliegen. Op diverse fora wordt het TMG betiteld als: maakt teveel lawaai, niet kosten dekkend, kan niet samen in een gezamenlijk startbedrijf. Ik begrijp het niet dat het TMG vliegen op Terlet altijd belachelijk werd gemaakt, terwijl er bij andere Nederlandse clubs ook TMG toestellen in gebruik zijn in combinatie met het zweefvliegen…… Bij mijn versnelde opleiding heb ik dankbaar gebruik gemaakt van het TMG vliegen!

Maar ook daarna. In de winterperiode was het goed om een “navigatie” oefening te vliegen. Een stuk “RT” in de praktijk te brengen en te onderhouden. Ook het oefenen van noodprocedures (motorstoring, motorloze landing, oefening buitenlanding in oefengebied bij Zutphen) was goed. Omgaan met andere factoren.

Ook mijn laatste vlucht met de PH-725 was bijzonder. Met “weinig brandstof” terug gevlogen naar Terlet. Uitklimmen en het veld halen. Dan de motor uitzetten (op de thermische dag…) en lekker thermieken. Gewoon met het “plastic” mee stijgen boven Terlet…. Aan Eddy Schuitema: Bedankt voor de leuke en leerzame lesvluchten!

Ik ben zelf wel een voorstander van TMG vliegen, als aanvulling op het zweefvliegen. Met een stuk her oriëntatie kan dit best goed op elkaar afgestemd worden! Te denken aan:

• TMG lessen concentreren op de ochtend en avond, zodat start/landing/Touch & Go afgestemd is op het zweefvliegen.
• TMG exploitatie moet zelf kosten denkend zijn. Eventueel landingsgeld invoeren.

Nationale functie

Vaak wordt er over “de nationale functie” gesproken, die de SZT wel of niet zou vervullen. Ik heb gezien dat het operationele management van de SZT er veel tijd en energie in heeft gestopt om dit wel te bewerk stellingen. Ik denk wel dat de producten/diensten beter in de etalage gezet hadden kunnen worden. Elke club kon, per kist een deelname nemen, zodat elk clublid kon starten vanaf Terlet. Het kantelpunt was 10 starts per jaar, anders was een individuele dagkaart goedkoper. Op Terlet was altijd een sleepkist beschikbaar, zodat men de sleepaantekening kon behalen. Ik heb meerdere zweefvliegers gezien, van andere clubs, die hier gebruik van hebben gemaakt. Dan had de SZT ook altijd de mogelijkheid voor leden van andere clubs om deel te nemen aan theorie cursussen en examen. Ook de radio communicatie training (RT), en examens, werden bezocht door niet SZT-deelnemers. Hoe je wend of keert, er was dus behoefte aan dergelijke faciliteiten……

Kritisch volgen

De afgelopen 2 jaar is de SZT kritisch gevolgd door diverse mensen. Grotendeels terecht (leert de geschiedenis nu). Deels door persoonlijke gevoelens/ervaringen bij mensen. Ik ben de SZT ook positief kritisch gaan volgen. Ik heb me daarbij wel beschikbaar gesteld (2009) voor de werkgroep werving. Het rendement viel me tegen, omdat er maar een beperkte groep van mensen met de uitvoering betrokken was. Ik wilde graag bijdragen, maar er kwam niet uit wat ik er verwacht had. In 2011 heb ik bedankt voor een soortgelijke werkgroep “werving”. Ik vond een werkgroep “behoud leden” en/of “behoud Terlet relaties” belangrijker… Ik heb geantwoord; “Het is grotere uitdaging om aan bestaande deelnemers uit te leggen wat de situatie is en wat er verbeterd moet worden, dan nieuwe deelnemers te vinden die van niks afweten…”

Laatste deelnemers vergadering

Tijdens de laatste deelnemersvergadering, in december 2010, vernam ik dat de niet betaalde huur niet gereserveerd was. Dit moest gecompenseerd worden met uitstaande rechtzaken richting de SNZT. Dit voelde niet goed. Ook bleek dat diverse bemiddelingen niet geleid hebben tot een opening voor een oplossing. De loopgraven waren schijnbaar al te diep gegraven. Ik heb geopperd (met anderen) om de veldhuur te gaan betalen om aan te geven dat de relatie een impuls nodig had. Waar een geschil over is (onderhoud hangaar), betekend nog niet dat je niet betaald voor de onderdelen die je wel gebruikt en geen geschil over is (veld, kantoor, elektra). Nee, was het antwoord. Onder de rechter…..
Ik heb het als een politiek spel van heren ervaren….. Van beroep naar hoger beroep. Het spel is nu uit, omdat er geen compromissen gesloten konden worden. Als deelnemers sta je nu met lege handen ( uh, nog 2 startkaarten…)

Failliet? Ja toch…

Ik wil geen veroordeling uitspreken, daar moeten anderen zich maar over buigen, maar wel mijn verbazing. Ik begrijp niet waarom het opgehaalde obligatie geld niet is gebruikt, waarvoor het bedoelt was (aflossen lening DG505 aan SNZT), en waarom de niet betaalde huur niet geparkeerd is op een (aparte) rekening. Als we echt een exploitatie te kort hadden, waren de SZT deelnemers best bereid een (extra) bijdrage te doen… (schat ik in).

Ik vindt het ook wel opmerkelijk dat je als deelnemer door geen enkele betrokken partij (SZT zelf, de curator, VBSV (ongeacht of je lidmaatschap) informeert wordt omtrent het faillissement (de situatie, wie heeft het aangevraagd, de te volgen procedure voor een deelnemer met startkaarten en 1/2 deelnemerschap terug vorderen, de laatste dienstverlening (logboek administratie) ).

En nu verder

Ik heb met het schrijven van dit artikel ook een stuk van me af willen schrijven. Een overzicht gegeven van een (voor mij) prachtige periode, maar ook mijn verbazing willen uitspreken. Ja, en nu moeten je verder. Het zweefvliegen (op Terlet) is belangrijk voor mij. Het is ontspanning en een uitlaatklep voor me. Ik wil me daarom verder inzetten voor het zweefvliegen, in het bijzonder op Terlet. Een volkswijsheid zegt: “Onderzoekt alles en behoudt het goede.”
Er gingen ook dingen goed bij de SZT…..

Ik hoop dat andere SZT deelnemers hun weg vinden om te kunnen blijven genieten van het zweefvliegen. Sta open voor nieuwe contacten en ga weer genieten van het zweefvliegen…. Seeyou!

Over een aantal weken staat het vliegen in Serres (Frankrijk) voor mij weer op het programma. Zweefvliegers houden nu eenmaal van checklists……
Daarom publiceer ik maar de checklist, die ik hanteer bij een zweefvliegvakantie.
Suggesties en aanvullingen zijn welkom. Klik op het plaatje voor een grote versie.

De afgelopen jaren heb ik een aantal keren een Fokke en Sukke tekening gebruikt om een actueel thema rondom het zweefvliegen onder de aandacht te brengen.
Een aantal tekeningen liggen er nog op de plank….

Ik hou van woordspelingen en woordgrappen. “Loesje” en “Visje” lees ik daarom graag. Tijdens mijn vakantie kreeg ik het idee om zweefvlieg gerelateerde woordspelingen eens op papier te gaan zetten. Ik ga dit doen onder de naam: