Thermiekfabriek

Op de briefing wordt mistral en lenticularis (een bepaalde wolkensoort die bij een golf vliegen hoort) aangekondigd. Onderstaande foto laat een lenticularis wolk zien, zie we vandaag hebben gezien. Het is een soort “lenswolk”.

Iedereen is een beetje opgelaten. We gaan de kisten maar uitpakken.
Dit is nu minder werk. Alleen maar uit de pyama (hoezen) halen. We staan stak om 11:30 klaar.

Waar blijft de breeze….
Het vliegbedrijf start pas als de breeze komt. Dat is de wind in het dal. Het is al na 13:00. Philippe, de sleepvlieger, komt op zijn fiets naar de strip. Gaan we vliegen? Iedereen: “Nee nu nog niet…..” In nog geen 5 minuten komt de breeze. Wat wist Philippe….?

Op de Terlet-briefing wordt duidelijk dat Geert Mooi (instructeur) last heeft buikloop. Altijd lastig vliegen… Gelukkig wordt Wibro den Hollander bereid gevonden de DG te vliegen.

Hij is een goede instructeur met bergvliegervaring. Martijn van Maanen is gekomen en gaat als eerste in de DG505. Een mooie 2 uur gevlogen. Daarna mag ik.

Gestart om 16:00. Eerst naar de pt. Ceuze. Alleen maar zakkers. De sleepvlieger krijgt de opdracht om naar de Malaup te vliegen. Daar afkoppelen.

Even lijkt het te lukken. We stijgen 200m, maar verliezen het hier ook meteen. We gaan de helling op en af. Een prachtige les “helling vliegen” van Wibro volgt. Dit is heel (heel en nog eens heel) hard werken. Je vliegt langs de helling en op het sterkste stijgen ga je van de berg af draaien en vlieg je weer terug. Dan weer de helling af en weer draaien. Omdat de stukjes stijgen beperkt zijn worden we genoodzaakt om telkens achtjes te gaan draaien. Dit is zweten!! Maar, ik heb de “Tij Bongers sjaal” om. Dit is een natte handdoek in de nek. Een advies van Tij Bongers, een goede overlandvlieger op Terlet. Na meer dan een uur zwoegen langs de Malaup vindt Wibro het genoeg. We gaan de berg kam netjes afvliegen naar het noorden. Boven Tallard ligt een prachtige helling. Direct boven de kam meer dan 4 a 5 m/s stijgen. De volgende oefening. Gisteren 110km/u vliegen bij de helling (vaart erop houden). Nu thermiek vliegen. Dit doe je tussen de 90 en de 100km/uur met de DG-505. Ik geef de stik even aan wibro, zodat ik wat kan drinken en bijkomen. Zo’n helling vliegles kost energie….

We gaan van van 1600m naar 2300m. En…….plotseling merken we dan we in een golf vliegen.

Je vliegt tegen de wind in en hebt continue stijgen van 1 a 2m/s . Je gaat zo’n 80k/u vliegen.
Hier en daar zien we de lenticularis wolken. Op de foto zie de mooie lensvormige wolken.
Wat een belevenis! Oversteken naar de pic de Bur. Daar verliezen we veel hoogten.. terugsteken naar de plek waar we begonnen. En precies het zelfde. Weer eerst sterk stijgen in een thermiek bel en dan weer de golf oppakken. Naast ons vliegt een duo-discus, een andere tweezitter, rondjes. Ik kan net niet zien wat hij op de boterham heeft.



Rene Vos, een vliegmaat, heeft in dezelfde golf een hoogte van 5300m kunnen bereiken!

Landen op betonStrak 3 uur gevlogen! We gaan naar ons veld terug. Alles is al leeg. We hebben de landingsbaan voor ons zelf. De volgende belevenis staat klaar. We gaan landen op de landingsbaan. Netjes aanmelden bij de verkeerstoren. Door de crosswind zitten we een beetjse schuin op de baan. Even verleggen. Gaat goed. Goed afgevangen en rollend houden. Zo rijden naar de opstelplaats zonder te duwen.

Je stapt uit. “Wat een belevenis, wat een dag!” “Bedankt, voor de vliegles”, Wibro!
Morgen (dinsdag) wordt er weer golf verwacht.

Hierbij mijn eerste verslag van mij uit de bergen. Zondag om 7:15 opgestaan. De opening van de tent staat naar de bergen. Alleen het bovenste randje van de toppen liggen net in de zon. Een prachtig begin.

Eerst de briefing om 10:30, waar alles over het weer van die dag wordt uitgelegd. Mooi weer is het bericht! Er is te weinig wind om te gaan “golf vliegen”. Dat is boven de bergen. Daarna de kisten verder opbouwen. In elkaar zetten en alles controleren. Er staat een hele rij met allemaal prive vliegers. Als lesvliegentuigen mogen we voor!

Ik mag op de DG-505 vliegen, omdat ik de laatste weken heb geoefend op Terlet. Heeft het toch zin gehad!  De eerste keer achter een sleepvliegtuig in de bergen is hard werken. Kleine stuurbewegingen. Drie keer hing de kabel niet strak. Direct goed bijsturen en goed volgen. Even later gaat het beter. Ik zweet als een gek….. Morgen een natte handdoek mee in de nek.

We worden afgezet bij de Malaup. De huisberg, ten zuiden van het veld. We zijn van 600m (veldhoogte) naar zo’n 1600m gebracht. Nadat we los zijn gekomen, direct naar de berg toe en de riggel afzoeken. Wat me opvalt is dat de thermiek bellen erg smal zijn. Dit houdt in dat je het vliegtuig vrij steil in de bocht moet vliegen. Gelukkig doe ik dat op Terlet ook graag, maar hier steil draaien is toch anders. Maar de krachtige thermiek is wel wennen. Het resultaat is dat je telkens langzaam en snel vliegt, terwijl je constant (zo’n 110km/uur) moet vliegen. Dit is mijn tweede zweet sessie. Het is hardwerken. Goos, de instructeur, doet het een paar keer goed voor. En dat helpt. Het gaat al een stuk beter.

In Nederland vliegen je langs de wolken. Hier leer je om ook naar het relief van de grond te kijken. Erosie plekken leert je waar de wind langs de berg om hoog gaat. Je neemt snel de beslissing om zo de riggels af tegaan. Goed gedaan, zegt Goos. We steigen snel naar meer dan 2400m.

Later vliegen we naar de grotere bergen in de omgeving. De “Ceuze” en de “Pic de Bure”.  De laatste is een grote jongen van 2700 meter. Daar is het wat drukker met vliegtuigen. Goede uitkijken en we gaan helling vliegen. Constant 110km vliegen en toch telkens met 2m/s naar boven en later weer netjes van de berg afdraaien en terug vliegen. Op onderstaande foto zijn een aantal bergen van de omgeving te zien: pt. Ceuze, Grande Ceuze en de Pic de Bure.

We hebben er bijna twee uur opzitten en vliegen weer terug naar het veld. Langs de thuis berg, waar het kasteel van tallard ligt,  terug gelogen . Op 900 m op circuit. Je hebt dan nog mooi 300 m over om te landen.  De landing is goed!

Op het veld bemerk je, op basis waar je allemaal hebt gevlogen, dat het een bijzondere vlucht is geweest. Wat heb jij veel gedaan, zeggen de anderen, die ook al eerder hebben gevlogen in Gap.

Ik ben een heel gelukkig mens en zit met vochtige ogen na te genieten. Wat is het jammer dat jullie hier niet bij kunnen zijn.