 |
Samen met Rene Vos heb ik mijn eerste overland gevlogen op 10 april 2008 in een Duodicus turbo. De hele winter overland informatie verzamelt op het internet en veel gelezen over overland theorie, het thermieken en buitenlandingen. En vandaag, op uitnodiging van Rene, samen een overland maken. Kan ik mooi rustig, vanuit achteruit, ervaren hoe het is om van je veld af te gaan.
Eerst de kist in elkaar zetten. Daar begint het mee. Ik volg de aanwijzingen op. Na drie kwartier staat de D-KKDU klaar voor de start. Belangrijk bij een overlandvlucht is dat je goed kunt zitten en alles op z’n plek is. Daar neem ik rustig de tijd voor. De kist wordt naar het veld geduwd. |
Het is 12:00. Dan is het zo ver. We zitten klaar en dan wordt de start even afgebroken.
Zo’n 8 herten steken baan 04 over. Die hebben even voorrang. Er wordt niet hart gelierd. Resultaat: maar 300m. Dat wordt krap. Op naar de eerst wolk. Dit doet even niks. We hebben de keuze: Of naar het veld terug en een startbon of de motor uitproberen en klimmen. We kiezen voor het laatste. Vanuit overland vliegen misschien niet sterk. Vanuit vliegerschap wel sterk. Je moet er niet aan denken dat je onderweg er achter moet komen dat de motor niet werkt! We klimmen naar z’n 600 meter en doen de motor uit. En nu zelf.
Een voorzichtige bel van 1 a 2m/s, met 3 andere kisten erin, brengt ons naar 1500m. Het is wel een beetje heiig rondom Terlet. Ons eerste doel wordt in Seeyou opgegeven: Lemelerveld. Rene laat het eerste stuk zien wat overland vliegen is: De keuze van je koers op basis van de beschikbare wolken. En niet meteen gaan draaien voor de eerste de beste 1m/s stijgen. De McCready ring staat op 1m/s ingesteld. Ondertussen ‘tanken’ we af en toe even bij. We passen de A1 bij ten oosten van Deventer. Lemelerveld is al binnen glijbereik.
Bij Lemelerveld krijg ik de stick in handen. Ons volgend doel: Hoogeveen! Ik had ’s ochtends tegen mezelf gezegd: Als we Hoogeveen halen en terug is het al prachtig. De Duodiscus glijdt als een speer. De vliegeigenschappen doen me wel denken aan de DG505, waar ik in de Franse Alpen op heb gevlogen. Ik hou me netjes aan de “advies snelheid” (gele driehoek van 100km/h). Er komen een paar mooie bellen voorbij. Dan merk je dat je even moet wennen aan de kist. Thermieken moet je langzamer doen. Snelheid regelen met de knuppel en de kist in de bocht houden met je ‘voeten’. Dat is altijd even wennen op een nieuwe kist.
Seeyou is leuk voor het koerslijntje. Maar ik hou me zelf scherp op regelmatig de plaatsen op te noemen, die we onder ons voorbij zien schieten. Met de ICAO kaart in de hand, kom je door het ganse land. Hebben we weer een oefening navigatie ingebouwd, zullen we maar zeggen. Binnen één uur zitten we bij het Lemelerveld. Tussen Lemelerveld en Hoogeveen hebben we ook een paar keer stijgers van 1 tot 2 m/s. Ik besluit niet direct te gaan draaien, naar te gaan: Dolfijnen. De elektronische vario staat nu op Sollfahrt. Ik trek de snelheid er uit naar 80km/h en hou met “voeten” de richting erin. Met kleine stuurbewegingen hou ik Sollfahrt vario op 0.
Het is leuk op met z’n tweeën in een kist te zitten en overwegingen te bespreken. Waarom steek je nu rechtdoor, dwars door de blauwe gaten heen, i.p.v. een kleine koersafwijking en onder de wolken door de te gaan. Het zijn maar kleinen dingen, maar het kan aan het einde van de dag net die 100m zijn die je naar je laatste veld brengen. Heel leerzaam.
Bij Hoogeveen wisselen we weer even. Kan ik wat foto’s maken.
De volgende bestemming in Seeyou invoeren: Alte Ems, in Duitsland. Een kleine veld aan een bochtige rivier. Even uit mijn hoofd, zo’n 50km verder op. De koersen onder de wolken door, maar hoe verder we naar het oosten gaan hoe lager de wolken basis gaat. We besluiten om de wolkenstraat linksom te volgen, terug naar Nederland. De Duitse landschap is herkenbaar aan de vele windmolen parken, laten we achter ons. Aan onze rechterzijde is de Dollard te zien. Even later is het water te zien van de “blauwe stad”, later even opgezocht op de kaart. Een nieuwe bestemming voor de terugreis wordt in Seeyou ingevoerd: Veendam.
Ondertussen maar even een appeltje scoren. We moeten ook aan de inwendige mens denken.
Veendam is makkelijk gevonden. We blijven netjes ten oosten van Veendam, zodat we geen last hebben van de CTR van Eelde. Vanaf Veendam gaan we weer naar Hoogeveen.
We hebben tot nu toe telkens tussen de 1000 en 1500m gezeten. Een prettige ‘band’ waarbinnen je volgens McCready “gas” kunt geven bij zakkers. Af en toe staat er 130 of 150 op de klok. Halverwege Hoogeveen komen we voor het eerst onder de 1000m, beter gezegd: 800m. Ik zit met de beslissingstrechter in mijn hoofd van: 700-500-300m. We hebben twee wolken gehad die het even niet deden. Wat gaat dit worden? Ik geef Rene maar even de knuppel… Ik weet: “Deze gevoelens moet ik ook gaan ervaren”. Gewoon rustig blijven en je plan trekken. De volgende wolk geeft ons weer een bel van 2 tot 3m/s stijgen! We gaan weer naar de basis tot 1700m. De motor hoeft niet uit….
Bij het Lemelerveld nog een keer zo’n beleving. We zitten op 750m en een goede bel brengt ons weer naar 1350m. Dit keer heb ik er minder moeite mee. Zelf aan de knuppel en het draaien gaat als iets beter. Af en toe nog wat snelheid wisselingen.
Via Lemelerveld gaan we weer terug naar Terlet. Ten oosten van Teuge hebben nog zo’n ervaring. We zitten op 900m, vlak boven een klein stadje. Dit geeft ons weer prachtig stijgen naar 1600. Terlet binnen glijbereik! We komen op 1100 meter aan bij Terlet. Ik heb een prachtige bel van 3m/s en kan hem redelijk goed centreren. We komen op 1600m aan.
Er zit dus nog zat thermiek op ons thuisveld. Wat gaan we doen?
Het is rond half vijf. “We willen wel de 6 uur vol maken…”. We gaan naar Malden is ons plan.. Seeyou op “Malden” gezet. Ze steken de Rijn over. Even foto’s maken van de beide bruggen. We opserveren de wolken ontwikkeling en zien dat het niet geweldig is richting Malden. Links van ons, richting Montferland, liggen mooie cumulus wolken. We zetten koers naar Emmerich. We noemen alle plaatsen van onze “achtertuin” op….
Vlak voor Emmerich mag ik weer een prachtig bel aanboren van 3m/s. Het gaat steeds beter. Over een paar vluchten… De wolkenbasis is Duitsland is weer lager. We besluiten Montferland te ronden en gaan linksom terug. Rene heeft weer een mooie bel boven zijn thuis gebied, die ons van 850 weer naar 1200m brengt. Vlieg nu maar naar huis, zegt Rene.
Het is bijna 17:45. Bij het rechtuit vliegen heb ik weer een stijgen. Dolfijnen!
Via het Roosendaalse veld komen we bij Terlet. Een beetje stijgen. Ik zie nog een zwarte plak staan aan de overkant van de A50. In een keer zit ik weer in 4m/s stijgen. “Sorry Rene, ik moet deze bel nog effe hebben!” Alfred Alfers, van de Amsterdamse Zweefvliegclub, die een half uur eerder was gestart met zijn LS8 sluit onder ons aan in de bel. We stijgen even snel. Niet slecht voor een beginnend overland vlieger, zeg ik maar tegen me zelf. Ik ben niet ontevreden. We komen op 1730 meter.
Om de tijd vol te maken geef ik even “gas” om 18:00 en vlieg zo’n 170km/h naar Apeldoorn. We zakken nauwelijks. Op 1500m komen we aan. Even een rond Apeldoorn.
Zullen we dan paleis ’t Loo nog maar even ronden…? Even foto’s maken, voor de bewijs voering. |
|
Rene zet de final glide in en we vliegen met 200km/h terug naar Terlet.
We komen nog op 550m aan op het veld. Zoals het hoort, even een aantal rondjes vliegen op “normale snelheid”. Weer even wennen. We melden ons aan op downwind en een prachtige tocht van 6 uur en 15 minuten zit er bijna op. Wat glijdt die kist toch lekker. De raken de hoogte bijna niet kwijt. Dan maar kleppen op dwarswind been. Ook op final vol kleppen.
Een prachtige landing maakt een einde aan deze leerzame vlucht.
Ik hoop dat er nog vele overland vluchten zullen volgen in dit jaar!
