apr 15 2011
Gevangen in de CTR…
Vandaag heb ik de beschikking over de Ventus 2cT van mijn Duitse club “SFG Duisburg”. Vorig jaar uitgecheckt en vandaag weer een spannend moment: |
Opbouwen
Ik had wel een aantal keren meegeholpen de Ventus op te bouwen, maar alleen opbouwen is toch anders. Je voelt je verantwoordelijk en wilt het gewoon goed doen. Als voorbereiding netjes het handboek goed doorgelezen op de bank en nog een paar elementen uitgezocht, die ik vandaag wilde uitproberen.
Martin, mijn buurman vandaag op de strip, is zo vriendelijk om me te helpen! In korte tijd zitten de vleugel er aan. Gewoon goed opletten dat de verdeling van de hoofdliggers goed is.
Geen transponder – de opties
Op de briefing hebben we te horen gekregen dat de we CTR hebben en de sectoren A/B/C/D. In deze kist zit geen transponder. Ik heb dus twee opties: Of “Gevangen in de CTR” of cruizen op de turbo naar Duitsland. Ik kies voor het eerste. Ik wil eerst het cruizen vandaag eens uitproberen. Ik heb de beschrijving in het handboek gelezen. Mijn vliegdoel voor vandaag is dus:
– Strak langs de CTR vliegen
– Motor bediening en “Kruisen”
– lekker vertrouwd worden met de kist.
Starten
Vlak voor de start merk ik dat ik, met parachute, met mijn hoofd tegen de kap aan zit. Snel de leuning anders zetten en het voetenstuur verder naar voren. Hier hou ik niet van. De lierstart gaat lekker en ik vlieg meteen een bel in. Onderin tussen 1 en 2 m/s. Bovenin wordt ie beduidend sterker. Dat belooft een mooie vliegdag.
Harskamp actief?
Al vliegend naar het noorden, nader ik de Restricted Area EHR9 (Harskamp). Ik twijfel over het feit of deze actief is, dus maar even navragen. Beter 1 keer teveel gevraagd, dan een eigen stomme beslissing te nemen…. “EHR9 is actief”, luid het antwoord. Dan er maar onderlangs vliegen, maar daar zit een rara plak met wolken. Niks van thermiek te vinden. Ik besluit koers te houden op Terlet en dan maar even zien wat we tegenkomen. De kleine watertjes op de kop van Deelen doen niks. Pas bij de kop van 22 krijg ik een klein belletje van 1m/s. Goede oefening “oppikken”.
Richting Apeldoorn
Na de bel helemaal uitgeklommen te zijn, ga ik weer terug naar mijn doel: de CTR langs vliegen. Terug naar Apeldoorn. Hier is het weer goed te doen. In dit traject geoefend om niet elke bel te pakken, maar er ook 1 of 2 over te slaan, door gewoon alle energie eruit te trekken en weer verder te gaan. Je merkt met zo’n kist, waarbij je sterk gaat variĆ«ren met de snelheden en de hoogten (door op te trekken), dat de G-krachten ook sterker zijn. Je zit dan wat strakker in je stoel, maar het meest zichtbare is het rondvliegen door de kap van mijn boterham. Die lag nog op mijn schoot, maar n u even boven in de cockpit…..
Ongeduldig
Ik heb mijn rondje CTR gehad en kom weer bij Arnhem uit. Daar heb ik continue zakken. Boven ziekenhuis Rijnstate pik ik een klein belletje van 0,5 m/s op. Die krijg ik niet helemaal rond en wordt wat ongeduldig. Nog een keer verleggen. Hoogte erbij en hoogte eraf. Ik vlieg wel naar het knooppunt A12/A50. Daar zit altijd wel wat en …… ik moet toch de motor oefening nog doen. Rechts van me liggen de grasvelden bij Valkenhuizen.
Waarom heb ik vandaag dat geduld niet….?
Motor oefening
Ik besluit de motor aan te doen. Halverwege stopt het uitklappen. Heb ik weer. Gewoon goed opletten. Deze zekering is er uitgeklapt. Indrukken en het uitklappen gaat weer verder. De turbo springt goed aan. Aan de oostzijde van Terlet krijg ik een prachtig stijgen van 4m/s. Normaal doe je de turbo weer in, maar ik wil het “kruisen” oefenen. Als ik op zo’n 700m zit, zet ik de flappen stand van +1 naar -1. De neusstand gaat naar beneden en de snelheid loopt op tot zo’n 130 tot 140 km/h. Even richting Eerbeek. Onderweg krijg ik regelmatig klappen van de bellen die ik doorheen vlieg. Ik zet de flappenstand maar op 0 om de snelheid er iets uit te laten lopen. Het gaat dus goed dat “kruisen”…. De motor kan weer in.
OLC vluchtTen opzicht van de ‘grote mannen’, die 600 en 700km vlogen, is mijn vluchtje met 110km niks. Toch zet ik ‘m op de OLC om ook andere beginnende overlandvliegers (zoals ik zelf) te laten zien dat je je eigen oefeningen kunt bedenken met de mogelijkheden (en niet de beperkingen) die je hebt. |